Nazywam się Gabriel Torres Velázquez. Jestem pielęgniarzem w szpitalu św. Jana Bożego.

Chciałbym w moim świadectwie opowiedzieć o powodach podjęcia pracy w tym dziele.

Jako pielęgniarz zacząłem pracować w wieku 15 lat. To był przypadek, bo kiedy skończyłem gimnazjum, nie poszedłem od razu do szkoły średniej, ale dopiero po roku przerwy.

Zapisałem się do ośrodka szkoleń zawodowych CECATI i zrobiłem 8-miesięczny kurs pielęgniarstwa o specjalizacji opieki psychiatrycznej.

Przez ten czas przebywałem z ludźmi, którzy otworzyli mi oczy na coś, czego w ogóle nie znałem, na problemy i potrzeby ludzi. Wiem, że wszyscy czegoś potrzebują i mają problemy, ale jak zakładasz biały kitel, stajesz się dla tych ludzi nadzieją, słuchają cię ślepo i zawsze musisz pamiętać, że swoją postawą powinieneś głosisz prawdę i dawać nadzieję.

Ludzie patrzą na ciebie, jakbyś był wysłannikiem miłości, szlachetności, prawdy, współczucia. Przez moment odczuwają spokój, zapominają na chwilę o chorobie.

Nigdy wcześniej nie wypowiedziałem tych słów. Dopiero dzisiaj i tutaj św. Jan Boży zainspirował mnie do tej refleksji.

Dziękuję!