Wielu braci jest przygotowywanych do tego, aby mogli pracować w strukturach opieki zdrowia lub nawet kierować klinikami w odległych częściach naszego kraju. Aktualnie sam przygotowuję się, aby uzyskać takie właśnie kwalifikacje. Moja uczelnia znajduje się na wyspie Karkar na morzu Bismarcka, około 30 kilometrów od Madang. Nie tylko mieszkańcy tej wyspy, ale także moi koledzy studenci, nic nie wiedzą na temat bonifratrów, więc często muszę im wyjaśniać jak powstał nasz Zakon, jaki jest jego charyzmat i czym się obecnie zajmuje. Ponieważ wszyscy interesujemy się opieką zdrowia, oni bardzo chętnie słuchają tego, co im mówię o Kościele i jego misji na rzecz chorych i potrzebujących, misji w którą bonifratrzy są szczególnie zaangażowani. Wyjaśniam im także, że zarówno bracia, jaki i współpracownicy są częścią Rodziny św. Jana Bożego. Kiedy opowiadam im, że nasze wartości - jakość, szacunek, odpowiedzialność i duchowość - wszystkie można ująć w jednym słowie – szpitalnictwo - zaczynają rozumieć, jak wielkim darem jest ten charyzmat, który Bóg daje swojemu ludowi za naszym pośrednictwem. Łatwo jest im zrozumieć znaczenie pojęcia szpitalnictwo, bo jest ono obecne w naszej kulturze melanezyjskiej, która nakazuje nam dzielić się wszystkim w obrębie rodziny i klanu. Opowiadam im, że dla Jana Bożego, szpitalnictwo oznaczało, że wszyscy przynależą do klanu dzieci Bożych. Ja sam doświadczyłem tego bardzo mocno od chwili, kiedy jestem bratem św. Jana Bożego.